Wariacje Goldbergowskie BWV 988 Jana Sebastiana Bacha, skomponowane w 1741 roku i wydane jeszcze za życia kompozytora, to prawdziwy kamień milowy w muzyce klawesynowej. Utwór składa się z arii oraz trzydziestu wariacji, pierwotnie napisanych na klawesyn dwumanuałowy. Wariacje te eksplorują szeroki zakres stylów i technik, ukazując mistrzowskie opanowanie kontrapunktu i rozwinięcia tematu przez Bacha.
Utwór rzekomo został zamówiony przez hrabiego Keyserlinga, który cierpiał na bezsenność, i był grany przez jego klawesynistę, Johanna Gottlieba Goldberga, aby go uspokoić w bezsenne noce. Chociaż prawdziwość tej anegdoty jest kwestionowana, dodaje ona uroku historii utworu.
Każda wariacja to inny świat – od żywych tańców po skomplikowane kanony i popisy wirtuozerskie. Powrót do spokojnej arii na końcu tworzy niezwykłą symetrię strukturalną. Wariacje Goldbergowskie są monumentalnym osiągnięciem w twórczości Bacha, cenionym za techniczny geniusz i emocjonalną głębię, wciąż inspirując wykonawców i publiczność na całym świecie.
Ewa Pobłocka to jedna z najsłynniejszych polskich pianistek, laureatka V miejsca na X Międzynarodowym Konkursie im. Fryderyka Chopina i szeregu innych konkursów. Występowała na pięciu kontynentach i w najbardziej prestiżowych salach, jak Musikhalle w Hamburgu, Musikverein w Wiedniu i Lincoln Centre w Nowym Jorku. Jej wykonania koncertowe oraz dyskografia to owoce współpracy z większością najlepszych polskich muzyków, na czele z Witoldem Lutosławskim, Andrzejem Panufnikiem, Jerzym Maksymiukiem i Antonim Witem, Jadwigą Rappe, Olgą Pasiecznik i wieloma innymi. Prowadząc klasę fortepianu w bydgoskiej Akademii Muzycznej, wykształciła kolejne pokolenie wspaniałych polskich artystów.
Fragment Wariacji Goldbergowskich Bacha w interpretacji Víkingura Ólafssona:
