Cyrulik sewilski | Koncert sylwestrowy

Czy można wyobrazić sobie lepsze pożegnanie starego roku niż z Cyrulikiem sewilskim – operową komedią pomyłek, przebieranek, konspiracji, fałszywych tożsamości i arii, które weszły do historii muzyki? Gioacchino Rossini miał niespełna 24 lata, gdy skomponował to dzieło. Według legendy zrobił to w zaledwie trzy tygodnie, a słynną uwerturę w całości zapożyczył z jednej ze swoich wcześniejszych oper. Efekt? Czysta operowa perfekcja – żywa, dowcipna i do dziś olśniewająca.

Il barbiere di Siviglia (1816) powstał do libretta Cesarego Sterbiniego, opartego na sztuce Pierre’a Beaumarchais’go z 1775 roku – pierwszej części tzw. trylogii Figara. Beaumarchais pisał o klasowym zamieszaniu, sprycie służby i zdezorientowanej arystokracji. Rossini przeniósł te tematy na scenę muzyczną z niezwykłą lekkością i energią.

Akcja toczy się w Sewilli. Młody hrabia Almaviva zakochuje się w Rozynie, która jednak pozostaje pod czujnym okiem starzejącego się doktora Bartola – ten pragnie ją poślubić dla majątku. Hrabia, by zbliżyć się do ukochanej, przybiera różne tożsamości: studenta Lindoro, pijanego żołnierza i nauczyciela muzyki.

Do akcji wkracza Figaro – miejscowy cyrulik, specjalista od układania włosów i spraw nie do ułożenia. To on staje się reżyserem całej intrygi. Razem z Almavivą wymyśla sposoby na dotarcie do Rozyny, przechytrzenie Bartola i sformalizowanie miłości. Pojawia się też intrygant Basilio, plotkarka Berta, sporo chaosu – i oczywiście ślub w ostatnim akcie.

Z Cyrulika… pochodzą jedne z najbardziej znanych arii w całej literaturze operowej: Una voce poco fa Rozyny i słynne Largo al factotum Figara. Rossini stworzył muzykę, która nigdy się nie nudzi – pełną rytmicznych zaskoczeń, wokalnych fajerwerków i niesłabnącej energii. Choć premiera w Teatro Argentina w Rzymie (20 lutego 1816 roku) zakończyła się niepowodzeniem – z powodu teatralnego chaosu i niechęci zwolenników kompozytora Giovanniego Paisiella, który wcześniej napisał operę o tym samym tytule – kolejne wykonania przyniosły Rossiniemu błyskawiczny sukces. Cyrulik sewilski stał się jednym z najczęściej grywanych dzieł operowych w historii.

W tej operze nie ma fajerwerków ani toastów, ale jest wszystko, czego potrzeba na koniec roku: lekkość, przebiegłość, śmiech, miłość i finał z happy endem. Figaro – człowiek od zadań specjalnych – znów wygrywa z konwenansem i nudą.

Niech i Państwa nadchodzący rok będzie pełen pomysłowości, błyskotliwości i dobrej muzyki.
Z najlepszymi życzeniami – do zobaczenia w nowym roku!

Largo al factotum z opery Cyrulik sewilski Rossiniego w interpretacji Michaela Spyresa (tenor) oraz Orchestra of English National Opera pod batutą Paula Daniela:

Una voce poco fa z opery Cyruli sewilski Rossiniego w interpretacji Siphokazi Molteno (mezzosopran) oraz BBC National Orchestra of Wales pod batutą Michaela Christie:

Na naszej scenie Cyrulika sewilskiego ożywią znakomici soliści i orkiestra. W rolę zakochanego Almavivy wcieli się tenor Sebastian Mach, śpiewak współpracujący z najważniejszymi scenami w Polsce i uczestnik prestiżowego programu Young Singers Project w Salzburgu. Doktora Bartola zaśpiewa bas Dariusz Machej, ceniony artysta z ogromnym doświadczeniem scenicznym, obecny na estradach w całej Europie i laureat nagród fonograficznych Fryderyk. Sprytną i pełną wdzięku Rozynę wykona sopran Monika Korybalska, solistka Opery Krakowskiej, mająca w dorobku ponad czterdzieści partii operowych i operetkowych. Figara, mistrza intryg i przebieranek, zaprezentuje baryton Tomasz Rak, od lat związany z Warszawską Operą Kameralną, gdzie debiutował właśnie w tej roli. W postać intryganta Basilia wcieli się bas Artur Janda, uhonorowany m.in. dwukrotnie Fryderykiem i nagradzany za wybitne kreacje operowe. Plotkarską Bertę zaśpiewa mezzosopran Hanna Sosnowska-Bill, która z sukcesami występuje na scenach operowych w Polsce i za granicą. Całość poprowadzi Adam Banaszak, jeden z najciekawszych polskich dyrygentów swojego pokolenia, od lat związany z najważniejszymi scenami operowymi.